visita iglesias
haaay nakakapagod naman talaga... sobrang napagod ako... akyat manaog, at naglibot sa
bulacan proper...masaya naman kasi first time, pero inaamin ko, hindi ako gaano
nakapgconcentrate, una napapagod na ako... may hika ako, mainit... naenjoy ko lang ang
opportunity-ng iyon...
pumunta kami sa mga sumusunod:
1. st elizabeth of hungary, malolos
2. malolos cathedral
3. our lady of mount carmel malolos
4. st. james the apostle parish, paombong bulacan
5. st. anne parish, hagonoy, bulacan
6. st. martin church, bocaue
7. divine mercy diocese shrine
nainis lanag ako honestly dun sa pari namin... alam kong gusto mo magpahayag ng maganda
tungkol kay God... malamang lang di ba... pero kasi ang nainis lang ako, SOBRAAAANG haba ng
mga sinasabi niya na kung saan saan na napunta ang usapan... na tipong nawala na yung
essence... kung baga gusto mo maging banala at taimtim that day,. pero sa kawalan na ng
sense, na ngjjoke pa na wala naman sa message talaga, eh wala, napuputol ang kagustuhan
mong yon...tsk3...
--------------------------------------------
clearance day
lakad.lakad.lakad. puro kami lakad... masaya naman ang araw na iyon... megamall escapde...
mainit... napaka init talaga...hehe...
---------------------------------------------
semana santa
di naman ako gumawa ng kahit anong 'holy', nothin nw, nothin' special... napaka tahimik ng
bahay, kung hindi man tahimik eh may tugtog dito na pang holy week.. ( you know what i mean)... ayos lang naman, wala akong ginawa kundi humilata... seriously, buhay tamad tlga...
holy week...hmmm...my 'sacrifice' na tinatawag for this week is by not using the internet uh, for 6 days yata...ewan, gingawa ko na to last year pa... ewan ko ba...siguro i just have to do it since
andun yung feeling na' jesus is sacrificng his lif to us at this time'... so kahit sa maliit na bagay...
ok na yun di ba...
i am a catholic pero hindi yung tipong lahat ng santo dinadasalan, hindi ako yung katulad ng mga
adults na naiiyak habang binabasa ang station of the cross, hindi ako yung pala rosary everyday, hindi din ako yung tipong sasabak sa milyong tao para mapahid lamang ang panyo sa mga
imahen...i have a really strong faith in Him but not by doing those things... may nagtxt nga sa
akin... a friend, sa akin siya nagconfess na ang sama na daw niya kasi kumakain siya ng meat,
twice na siya hindi nagsisimba, tinatamad, ganun... then i told him na hindi naman ikaw ijjudge ni God dahil sa ginawa mong yun, actually wala siyang kasalanan, hindi naman dun nasusukat ang
pagiging holy...
eh siguro andoon yung feeling na 'ay nakatingin sa aking ang mga tao kailangan ko umayos' kind
of thought kaya nafforce tayo minsan to be like 'them'...kung sino man ang gumgawa ng mga
yoon... minsan kasi ang mga taong nakatingin sa atin ang nagpapagalaw sa atin maski hindi
naman natin gusto... i mean, napipilitan nalang tayo kung minsan... kaya ayan, maski yung mga
pagjjudge sa mga tao who are not doing the 'same' thing eh nagagaya na natin... tsk...mali eh...
-------------------------------------------
easter sunday
muntik na ako mahimatay kahapon...sobrang natatakot na ako sa feeling na iyon... na mangyri
uli... ugh...i really thank God at hindi natuloy... (sorry sa mga napagalala ko kahapon, i'll not do it
again, promise)ganito kasi...ang kinain ko lang nung saturday night and sunday morning eh champorado...ewan ko, wala akong gana, chka pag breakfast, hindi talaga ako kumakain...ok pa ako..pumunta ako sa mass with my mom... nung our father time na, napa lean ako sa luhuran, humawak ako sa parang table sa harap kasi hinihingal na ako... akala ko, hinihika lanag ako...lagi kasi ako hinihka pag misa...anyway, tumingin ako kay mama, sabi niya 'o bakit?' sabi ko hinihingal ako... tapos yung mukha niya nagppanic na akala ko naman kung bakit... pero basta nagppanic siya.. . pinabalik niya ako sa car... nung pabalik na ako, yung paligid ko yellow, literal, wala ng kulay... lahat blurred na at nakakapit na ako kung san san... nung nasa car na ko, ... sumunod si mama, totally nagpanic na siya kasi ang purple na daw ng labi ko and my face was also bluish purple... hindi ko na kita... pinag candy niya ako, tapos tumigil kami sa tindahan, bumili daw ako ng maiinom, eh di bumaba ako... habang hinihintay ko, ----blank---- wala na akong makita, nahihilo, at unti unting wala na akong makita hanggang sa wala na at naluluha na ako... kasi andun na yung feeling na i will pass out... bumalik ako sa car... itatakbo dapat ako sa hospital pero sabi ko wag na kaya ko pero my eyes are closed... ayoko dumilat kasi natakot na ko dahil wala akong makita... pumunta kami sa nearest resto/fastfood, sobrang bilis magdrive ni mama... nung naka subo na ako unti2... bumalik na kulay ko... haaaayyy... creepy!!!
kaya kayong nagpapalipas ng gutom o kaya yung mga ayaw kumain dahil nagpapapayat, learn
from my experience... wag na kayo magskip ng meals... hindi maganda maidudulot nito...
nung bumuti buti na pakiramdam ko, although mejo nahihilo at blurry pa ang lahat, tumuloy pa din kami sa market2... dahil yung talaga plano namin sa araw na iyon... masaya... bumili ako ng
dress, swimsuit and shirt...yey... may nabili na din ako sa wakas...at pinalamaon lang uli ako...
para daw makabawi... hehe... pizza company...yummy..
-------------------------------------
hoooray monday
nagkaayaan kami nila luanne and abio sa sta. lucia, at nanuod kami na ang cute ng ina mo...
naka dalawang attempts kami bago makahanap ng sinehan na hindi nakatayo... grbe maski sa
rob eh punuan...
bago manuod pinasok namin lahat ng stores at may store dun pinasukan namin, nagsukat ng
mga damit at nag picture-an... i looove the dress... mahal naman 1,200...msta naman yun... no
thanks...hehe...
masaya yung movie... pinaka malakas ang tawa naming tatlo among the others... hindi ko alam
kung sobrang babaw namin o tlagang sobrang nakakatawa lang talaga....hahahaha... nice movie!!!
next movie: MR. BEAN!!!!! yehey!!!
-----------------------------------
wala lang to...
ang hirap ng feeling na gusto mo na pero ayaw pa, let's say, hmm...closest people in your life...
pero thankful na lang ako pag naiintindihan ka nung taong yun... alam mo at nararamdaman mong okay lang talaga, walang kailangang ipagalala...
bakit yung iba noh...walang magawa kundi 'isingit' ang pangalan mo pag siya ang nasasangkot...
hhmmm... don't want to be rude or anything pero kasi ayoko lang yung feeling na dinadamay ka
maski ikaw ang kasangkot... ang hirap ng ikinocompare ka, maski obvious magkaiba naman kayo ng sitwasyon... ganoon pag nakatalikod ka, pero pag kaharap mo na, haaay, halos halikan ka na
dahil miss ka na daw niya... nakow... sana matapos na to... live your life... puhless... tama na ang
intriga, at ibalik nalang kung ano talaga dati...
***i'm freakin bored!***
